تحلیل الگوی پولی adm با رهیافت عطفی (پیشنهاد یک معیار پولی جدید: باوا)

تعادل در علم اقتصاد، از مقوله های مهم و دغدغه های اقتصاددانان به شمار می رود. بحث تعادل عمومی در اقتصاد، با تعادل والراس آغاز شد و با تاکید بر تمایز زمانی و موقعیتی که در مفهوم محصول نهفته است، از سوی الگوی ارو ‐ دبرو مک کینزی (adm)، با نام «تعادل عمومی در طول زمان» مطرح گردید. در الگوی پولی adm، پول به صورت برون زا مطرح می شود و اثبات می شود که در چنین وضعیتی پول برون زا می تواند مصداقی از بهینه پرتو بوده و باعث افزایش رفاه جامعه شود. سوال اصلی مقاله آن است که آیا الگوی پولی adm با استفاده از رهیافت عطفی (rce)، که یک رهیافت ریاضی مبتنی بر برنامه ریزی پویا با توجه به فرایندهای تکرارپذیر است، جامعه را در شرایط نابرابری موقعیت های اقتصادی به بهینه پرتو می رساند؟ این مقاله با استفاده از رهیافت عطفی، نتایج جدیدی از الگوی adm استخراج کرده است. آنگاه با استفاده از یک نگرش عدالت خواهانه مبتنی بر اندیشه اسلامی، سعی در تعدیل الگوی adm نموده است، به طوری که طبق آن حجم پول در هر دوره باید برآمده از توافق نسل های موجود در آن دوره باشد. این توافق می تواند متکی بر یک اراده ولایی صورت گیرد. این دستاورد راه را برای نظریه پردازی نوین در زمینه درون زایی پول باز می کند